Пінская дыяцэзія
Рымска-каталіцкага Касцёла ў Рэспубліцы Беларусь
Сакрамэнт канфірмацыі зноў заззяў над лунінецкай парафіяй пасля 27-гадовага чакання!
У вігілію Спаслання Духа Святога, 7 чэрвеня, невялікая парафія ў Лунінцы перажыла сапраўды гістарычны момант. Пасля доўгіх 27 гадоў чакання сакрамэнт канфірмацыі зноў быў удзелены вернікам, асвяціўшы нашыя землі Божай ласкай.
У суботні вечар, калі сонца павольна хавалася за гарызонтам, а сэрцы парафіян напаўняліся трапяткім чаканнем, урачыстая Імша распачалася ў 18 гадзін. Святло ліхтароў, быццам зоркі, асвятляла шлях ганаровым гасцям: біскупу Пінскай дыяцэзіі Антонію Дзям’янка, ксяндзам Паўлу Кручаку і Ануфрыю Альховіку. Ля падножжа святыні Кіраўніка Пінскай дыяцэзіі з глыбокай павагай і радасцю сустрэў пробашч парафіі, ксёндз Дзмітрый Кернога, падкрэсліваючы важнасць гэтага дня для ўсёй парафіяльнай супольнасці.
У суботні вечар, калі сонца павольна хавалася за гарызонтам, а сэрцы парафіян напаўняліся трапяткім чаканнем, урачыстая Імша распачалася ў 18 гадзін. Святло ліхтароў, быццам зоркі, асвятляла шлях ганаровым гасцям: біскупу Пінскай дыяцэзіі Антонію Дзям’янка, ксяндзам Паўлу Кручаку і Ануфрыю Альховіку. Ля падножжа святыні Кіраўніка Пінскай дыяцэзіі з глыбокай павагай і радасцю сустрэў пробашч парафіі, ксёндз Дзмітрый Кернога, падкрэсліваючы важнасць гэтага дня для ўсёй парафіяльнай супольнасці.
Біскуп Антоній Дзям’янка ўзначаліў святую Імшу, напоўненую духоўнай моцай і веліччу. У сваім уступным слове ён шчыра падзякаваў вернікам за цёплы і ўрачысты прыём, адзначыўшы, што для яго заўсёды вялікі гонар прыязджаць з такой важнай місіяй – удзяленнем сакраманту канфірмацыі.
У сваім звароце да вернікаў іерарх акцэнтаваў на велізарным значэнні сакраманту канфірмацыі, які яшчэ называюць сакрамантам хрысціянскай сталасці. Ён нагадаў, што калі мы прымаем хрост, нашу веру за нас вызнаюць бацькі, і таму гэта адбываецца ў несвядомым узросце. Але цяпер, тут і цяпер, мы самі, усведамляючы важнасць моманту, выбіраем для сябе сваю веру. Сакрамэнт канфірмацыі, або бежмавання, як яго яшчэ называюць, павінен умацаваць нас у гэтым выбары, даць нам сілу і мужнасць.
"Сапраўднаму хрысціяніну не трэба саромецца сваёй веры, - падкрэсліў біскуп Антоній. - Ён павінен мужна яе вызнаваць, абараняць і быць прыкладам для іншых людзей." Ён заклікаў вернікаў чэрпаць натхненне з прыкладу нашых бацькоў і дзядоў, якія ў часы ваяўнічага атэізму змаглі захаваць і перадаць нам святло веры. І цяпер наша задача – з гонарам несці гэты факел да сваіх нашчадкаў, умацоўваючы карані веры ў сэрцах будучых пакаленняў.
"Сапраўднаму хрысціяніну не трэба саромецца сваёй веры, - падкрэсліў біскуп Антоній. - Ён павінен мужна яе вызнаваць, абараняць і быць прыкладам для іншых людзей." Ён заклікаў вернікаў чэрпаць натхненне з прыкладу нашых бацькоў і дзядоў, якія ў часы ваяўнічага атэізму змаглі захаваць і перадаць нам святло веры. І цяпер наша задача – з гонарам несці гэты факел да сваіх нашчадкаў, умацоўваючы карані веры ў сэрцах будучых пакаленняў.
Пасля Літургіі слова пробашч ксёндз Дзмітрый звярнуўся да біскупа Антонія з просьбай удзяліць сакрамант бежмавання вернікам, якія падрыхтаваліся да гэтага. Усяго ў гэты дзень да канфірмацыі прыступілі восем жанчын, пераважна старэйшая моладзь. Гэты дзень назаўжды застанецца ў памяці кожнага з нас як знак Божай ласкі, пячатка Духа Святога, якая назаўжды злучыла нас з Хрыстом і ўмацавала ў нашай веры.
Як адзначыў у сваім уступным слове ксёндз Дзмітрый, дзякуючы руплівай працы і натхненню катэхеткі Таццяны, вернікі атрымалі магчымасць паглыбіць свае веды аб хрысціянскай веры і годна падрыхтавацца да прыняцця гэтага важнага сакрамэнту. Гэта сапраўды вялікі крок у духоўным жыцці кожнага з канфірмаваных і ў жыцці ўсёй нашай парафіі!
Напрыканцы Імшы вернікі падзякавалі біскупу Антонію і пробашчу за ўдзелены сакрамант, а кс. Дзмітрый у сваю чаргу падзякаваў усім, хто спрычыніўся да гэтай урачыстасці, асабліва адзначыўшы працу катэхеткі Таццяны, якая знаходзіла час прыязджаць з іншага горада, каб падрыхтаваць кандыдатаў да сакрамэнту. Вялікі гонар і радасць напоўнілі сэрцы парафіян у гэты знамянальны дзень!
Тэкст: Таццяна Яфіменка
